Podróż 37. Do Sralpe czy do Caple?

Blog Szymonbike. Blog, który lubię i nienawidzę zarazem (wzbudzanie skrajnych emocji to sztuka wielka, udająca się niewielu przecie, tak więc jak to się teraz mówi - "gratki"). Obojętnie wobec tych wszystkich złośliwości, dokręcania śruby niejakim "trzepakom" przejść nie mogę.

Bloga czytam od pół roku i tak się składa, że poświęcam się jego lekturze w pracy przy śniadaniu (zapomnijcie o BHP na stanowisku pracy, ale czy to tylko mnie się zdarza wylewać kawę na laptopa, he?). Ile razy czytam jakiś post Mr PRO - że tak pieszczotliwie nazwę Autora - tyle razy wybucham śmiechem i myślę sobie - Mr PRO to ma ripostę ciętą i to jest do pozazdroszczenia (no skoro król ciętych ripost Kominek wymienia Mr PRO na liście wschodzących gwiazd blogerskiego światka, to jest coś na rzeczy). Riposta niestety uderza mnie w mój amatorski, kolarski pysk, bo tak, ogłaszam wobec i wszem, jestem trzepakiem (trzepaczką? eee...).

Nauczona korporacyjnymi szkoleniami aby nie przejmować się tym, czego zmienić się nie da (czcze gadanie heh) w najbliższej przyszłości na horyzoncie nie widzę PRO szosy wśród moich rowerów (ale "trzepak" szosa to co innego), nie widzę się na zawodach sportowych (ale wyścig o puchar wójta wsi Trzepakowo to co innego), nie widzę się w PRO ciuszkach (ale "trzepacki" trykocik jak najbardziej), popełniającą PRO czynności w Calpe (ale wycieczka na Annaberg i z powrotem to już co innego). Jestem "trzepak" i muszę z tym żyć. 

Z drugiej jednak strony, Szymonbike, pomimo przedstawiania swojej własnej rzeczywistości, której nie dogonię i która trochę mnie kole w oko na zasadzie "ten to ma fajnie", ma historię do opowiedzenia i demonstruje parę poglądów, które mi bardzo odpowiadają:

-ty jesteś reżyserem swojego dnia, tygodnia, miesiąca, weekendu. Jeśli Ci się nie udało/udało, to pretensje/gratulacje kieruj do siebie. Fullstop;

-zamiast marnować życie na "muszę", zacznij rozglądać się za "chcę";

-nie odkładaj życia na później (bo wpadniesz pod tramwaj i umrzesz hehe);

-rób to, co lubisz (dopiszę jeszcze, że najpierw trzeba wiedzieć co to jest - łatwiej powiedzieć niż zrobić - pracuję nad tym).

Banały, no nie? Ale jak się tak zastanowić i wdrożyć te zasady w krwiobieg, to życie staje się może trochę lepsze, bo zaczynasz człowieku przejmować nad nim kontrolę, i to ty mu rozkazujesz a nie ono tobie, i to jest fantastyczne.

Jako, że ostatnio stałam się właścicielką roweru szosowego i zgłębiam mozlonie tajniki tej rowerowej sztuki, to nie umyka mi też "dyskusja" wokół hasła #Calpe vs #Sralpe. Widać nie tylko mnie, bo i Szymon umieścił wpis zgłebiający tą materię na blogu.  Dla mnie cały ten szum (choć jak ktoś na FB napisał, konia z rzędem, temu kto to hasełko wymyślił), to wiele hałasu o nic. No bo o co? O to, że jeździ se chłopak po najpiękniejszych szosach - chwała mu za to - dopiszę sobie te traski do mojej kolarskiej listy życzeń i za jakiś czas odhaczę, że tam byłam. Wiadomo, troszkę smutno, że mnie tam teraz nie ma ale po co ten hejt? Dla mnie #Sralpe to taki kolarski żarcik i niech tak zostanie. A Szymon to wg mnie kolarski odpowiednik Beaty Pawlikowskiej - i jakbym musiała wybrać, to wybieram jego aby mnie motywawał, a najlepiej, żebym się sama zmotywowała.

I na koniec: PRO kask wieszaj na oparciu krzesła a nie kładź bezmyślnie na stole, "trzepaku".

Blog jak ta lala. No i nogi Szymonbike ma zacne a ja mam słabość do takich PRO nóg w takich PRO skarpetkach.

To jest pierwszy wpis bez zdjęć - no co mam fotografować jak mamy taką #Sralpe pogodę ;)?

Powodzenia Szymonbike.